Γιώργος Μαστοράκος

mastorakos

Ο Γιώργος Μαστοράκος γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε με άριστα από την Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 1983. Πραγματοποίησε την ειδικότητα της Εσωτερικής Παθολογίας στο Νοσοκομείο Lariboisière στο Παρίσι και στη συνέχεια ειδικεύτηκε στην Ενδοκρινολογία στο Νοσοκομείο Cochin στο Παρίσι.

Κατά την παραμονή του στο Παρίσι βραβεύτηκε με το βραβείο «Resident Étranger des Hôpitaux de Paris» από το «Collège de Médecine des Hôpitaux de Paris». Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια υπήρξε Visiting Fellow του Διεθνούς Κέντρου Fogarty στον Τομέα της Αναπτυξιακής Ενδοκρινολογίας του NICHD, Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH), Bethesda, Maryland των Η.Π.Α.

Από το 1994 εργάστηκε ως Επιστημονικός Συνεργάτης της Ενδοκρινολογικής Μονάδας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στο ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ Θεραπευτήριο και το 2002 εκλέχτηκε Επίκουρος Καθηγητής της Ενδοκρινολογίας της Ιατρικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου (Αρεταίειο Νοσοκομείο).

To 2015 εξελέγη Καθηγητής Ενδοκρινολογίας της Ιατρικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου (Αρεταίειο Νοσοκομείο).

Είναι πρώτος συγγραφέας ή μέλος της συγγραφικής ομάδας σε περισσότερα των 240 διεθνών άρθρων [H factor=62 (33 από το 2016), άνω των 14.000 αναφορών στο Google Scholar (άνω των 4.000 από το 2015)].

Η έρευνά του εστιάζει κυρίως στο ρόλο της «περιφερικής» CRH, το ρόλο της ενδογενούς και εξωγενούς Ιντερλευκίνης 6 στη διέγερση του υποθαλαμο-υποφυσεο-επινεφριδικού άξονα, το ρόλο της σωματοστατίνης στη φλεγμονή, καθώς επίσης και στις διάφορες άλλες πτυχές της αλληλεπίδρασης μεταξύ της ανοσοφλεγμονώδους αντίδρασης και του νευροενδοκρινούς συστήματος, το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών στην εφηβεία και εμμηνόπαυση και, προσφάτως, τις μεταβολικές πτυχές της εγκυμοσύνης (αδιποκυτοκίνες, ινκρετίνες, πεπτίδια σχετιζόμενα με την όρεξη, αντίσταση στην ινσουλίνη) και την άσκηση ως μοντέλο άγχους.

Ασχολείται κατά κύριο λόγο με την ενδοκρινολογία της αναπαραγωγής, κύησης και εμμηνόπαυσης, το σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών, την παχυσαρκία, τους νευρενδοκρινείς μηχανισμούς που υποκρύπτουν χρόνιο ή οξύ στρες και την ανοσοποιητική/φλεγμονώδη αντίδραση κατά την κύηση, άσκηση και υποθαλαμική αμηνόρροια (είναι μέλος της επιστημονικής ομάδας που δημοσίευσε το «Endocrine Society recommendations for Hypothalamic Amenorrhea»).

Συγγραφική δραστηριότητα: αρχισυντάκτης σε 7 τόμους του περιοδικού Annals της New York Academy of Sciences, βοηθός αρχισυνταξίας στο διεθνές περιοδικό Hormones όπως επίσης και στο περιοδικό Endocrine Connections (δημοσιεύεται από την European Society of Endocrinology, ESE), μέλος του International Advisory Panel στο περιοδικό Endocrine Reviews (δημοσιεύεται από την Endocrine Society), του Editorial Board στο περιοδικό JES (δημοσιεύεται από την Endocrine Society), του Editorial Board στο περιοδικό Endocrine, του Editorial Board στο περιοδικό Reviews of Endocrine and Metabolic Disorders.

Είναι κριτής μεταξύ άλλων σε πολλά διεθνή περιοδικά συμπεριλαμβανομένων των New England Journal of Medicine, Clinical Endocrinology, Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism, European Journal of Endocrinology, Fertility and Sterility.

Είναι μέλος της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, της Ευρωπαϊκής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, της Αμερικανικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας και της Γαλλικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας.

Διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Ενδοκρινολογικής Εταιρείας, εκλεγμένος αντιπρόσωπος του European Council of Affiliated Societies (ECAS) στην ESE και από θέσεως μέλος ExCo στην ESE. Συνεχίζει να διατελεί εκλεγμένο μέλος του ECAS με σκοπό τη δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Έρευνα και Εκπαίδευση στην Ενδοκρινολογία, όπως επίσης και μέλος της συντονιστικής επιτροπής του Endo-ERN που διαμορφώθηκε από την ESE ExCo.

Τον Μάιο του 2017 έλαβε βραβείο εξαίρετης αναγνώρισης (Special Recognition Award) από την Ευρωπαϊκή Ενδοκρινολογική Εταιρεία σε αναγνώριση της αφοσίωσής του στην Εταιρεία αλλά και των επιτευγμάτων του ως πρώτου εκπροσώπου του Συμβουλίου Συναφών  Εταιρειών προς την ESE (ECAS, ESE Council of Affiliated Societies).

Μέγιστες συνεισφορές:

  1. Ανέδειξε πρώτος την παρουσία της CRH και των δεσμών της στην ωοθήκη τρωκτικών και στην ανθρώπινη ωοθήκη.
  2. Ανέδειξε πρώτος τη διέγερση του HPA άξονα από την IL-6 στους ανθρώπους.
  3. Έδειξε επιτυχή θεραπεία του συνδρόμου πολυκυστικών ωοθηκών στην εφηβεία με απλά συνδυασμένα αντισυλληπτικά (μη αντι-ανδρογονικά).
  4. Ανέδειξε πρώτος τον καθοριστικό ινσουλινο-μιμητικό ρόλο της βισφατίνης ενάντια στην αντίσταση στην ινσουλίνη κατά την κύηση.
  5. Ανέδειξε τη συμμετοχή της αυξημένης παραγωγής ανδρογόνων από τα επινεφρίδια στο σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών.